นั้นก็คงจะหมายถึง ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นมา ทั้งในสิ่งที่เราอยากให้เกิดแล้วมันไม่เกิด
สิ่งที่เราไม่อยากให้เกิดแต่เกิด และสิ่งที่ไม่สามารถหยั่งรู้ว่าเราจะพบเจอกับอะไร
เข้าใจนะว่า ชีวิตคนเราเกิดมาก็แค่นี้ ผิดหวังเสียใจ สุขทุกข์สมหวัง มันก็แสนจะธรรมดา
อดีตที่ผ่านมา กาลเวลาสอนให้เราได้คิดเสมอว่า ไม่มีอะไรที่เราจะต้องเสียใจกับมันอีก
เสียใจไปก็เท่านั้น มันไม่ทำให้เราเรียกร้องสิทธิ์อันใดได้
หลายครั้งที่ฉันเคยพร่ำบอกความในใจให้ใครต่อใครรับรู้
หวนกลับมาสำนึกอีกครั้ง ก็กลายเป็นว่า เราได้ทำพลาดไป
สิ่งดีๆหลายอย่าง มันคงจะมีความสุขกว่า ที่ไม่ได้พูดมันออกมา
บนโลกที่พบเจอแต่ความสับสน บนความหลากหลายนั้น
ฉันอยากพบเจอใครสักคนที่พร้อมจะเข้าใจฉัน โดยที่ฉันไม่เอ่ยคำใดออกมาได้ไหม
เข้าใจฉันในสิ่งที่เป็นฉัน ไม่ใช่คำที่ฉันเปล่งวาจาออกมา
แต่น่าเสียดายนะ ที่ฉันคงจะไม่เจอคนๆนั้นเป็นแน่แท้
เวลานับจากนี้ไป ฉันจะเก็บเกี่ยวความฝัน บนความเหน็บหนาวนี้
หยุดพักหัวใจ เพื่อนับเวลาที่โลกหมุน ให้ฉันได้เติบโตพอที่จะชินชากับความรู้สึกร้ายๆ
กระนั้น ฉันก็ยังไม่เคยมั่นใจว่าฉันจะทำได้ เพราะความรักเป็นสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมของสมอง
ไม่ว่าฉันอยากจะให้มันเกิดหรืออยากจะให้มันจากฉันก็ไม่สามารถกำหนดกะเกณฑ์อะไรกะมันเลย
....วันนี้ที่ใจฉันอ่อนแอ ฉันอยากจะหลับไปให้นานแสนนาน หยุดคิดหยุดนึกเรื่องราวต่างๆ
หยุดรับรู้เรื่องราวมากมายที่จะเกิดขึ้นและผ่านเลยไป
แต่เมื่อหวนนึกย้อนกลับไป ทำไมเราต้องคิดที่จะเดินถอยหลังไปยังจุดที่เราไม่ควรจะถอยไป
เมื่อเราถูกสร้างให้มาพบเจอกับปัญหาเหล่านั้น มันก็ไม่แตกต่างจะบททดสอบครั้งยิ่งใหญ่นั้นหรอก
ส่วนบททดสอบนี้จะเป็นไปด้วยจุดประสงค์อันใดนั้น ใครเล่าจะรู้ได้
คุณเชื่อมั้ยว่า ทุกเรื่องราวที่เกิดมามันมาพร้อมกับคำถามเสมอ มันเกิดมาเพื่อให้เราได้หาคำตอบ
และทางออกให้กะตัวเรา เหนื่อยนะกับสิ่งต่างๆเหล่านี้ มืดมนเหลือเกินเน้อ
ที่เขียนเรื่องราวแบบนี้ขึ้นมา ใช่ว่าฉันจะน้อยใจโชคชะตาของตัวเอง
แต่อย่างที่กล่าว ทุกสิ่งเกิดมาพร้อมกับคำถามเสมอ ฉันอยากรู้ มันคือความจริง
คงไม่แปลก หรือน่าตลกหรอกนั้น ที่ฉันจะพูดมันออกมา
........................%%%%%%%%%..........................................................
หากตะวันดวงน้อยคล้อยลำแสง
สีส้มแดง อ่อนแรงแล้วสิ้นสาย
แสงนำทางความสุข ที่ย่างกลาย
มลายหาย ไปกับกาลเวลา
เพียงหวังพบหวังเจอ เจ้าความสุข
ได้เจอทุกความหวังที่ตามหา
เพียงหวังให้สิ้นสุดหยาดน้ำตา
ที่นองหน้า ท่วมใจที่ทุกข์ทน
อยู่บนโลกเห็นความหวัง ที่ทนเหงา
อยู่กับตัวของเงาที่สับสน
อยู่กับสิ่งที่ไม่มีซึ่งตัวตน
อยู่อย่างคนที่ไม่มีความอุ่นใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น